Wat ná Corona?
''Wanneer krijgen we ons oude leventje weer terug?'' vraagt men. Daar heb ik maar één antwoord op: dat gaat 'm niet worden joh. Er is geen weg terug meer. Corona heeft onze levens veranderd. Aan de hand van 3 personages werpen we een blik op de toekomst. Een kijkje in de glazen bol, wanneer we Corona hebben verslagen.
Timo, de doventolk
De interesse in het vak doventolk is de afgelopen jaren flink gestegen. Steeds meer mensen beginnen zich te verdiepen in de gebarentaal, en ook het aantal aanmeldingen op hogescholen en universiteiten begint de stijgen. Waar komt deze opleving nou eigenlijk vandaan? We vragen Timo, sinds kort werkzaam als doventolk bij de NOS, om uitleg:
Waarom wilde je nú opeens doventolk worden Timo?
''Elke bevolkingsgroep heeft wel een boegbeeld, een held waar ze tegenop kunnen kijken. De biologen hebben Freek Vonk, de talkshow hosts hebben Jeroen Pauw en de complotdenkers hebben Lange Frans. De doventolken hebben sinds corona ook iemand, Irma Sluis. Vóór Irma had de doventolk weinig perspectief. Ik ben een jongen met veel ambitie, en als doventolk kon je niet echt veel bereiken, hooguit een verschijning in De TV Draait Door. Maar Irma heeft laten zien dat er wel degelijk wat te bereiken is als doventolk. Zelfs de zwaarste corona maatregelen van Rutte en De Jonge kon zij luchtig brengen, met een vleugje humor. Ze tourt nu door het hele land, treedt op in allerlei zalen en discotheken. Je zou haar eens 'live' moeten zien hamsteren, ze is de Maradona van de gebarentaal! Voor haar zou ik vrijwillig doof worden.
Susan, de epidemioloog
De epidemioloog. Ooit een rots in de branding, nu in de vergetelheid geraakt. Tijdens de corona tijd maakte Susan de blits op verjaardagsfeestjes, ze was het middelpunt van de aandacht. ''Maar Susan, leg nou eens uit wat er precies aan de hand is.'' Vol enthousiasme sprak ze haar familie en vrienden toe. Ze ging de deur niet meer uit zonder beamer en aanwijsstok. Ze was populair. Nu is ze vergeten.
Susan moest al haar opgespaarde vakantieuren inzetten: ''Dan maar twee maandjes naar Mallorca, schijnt leuk te zijn'' dacht ze. De hele dag cocktails drinken in lege discotheken. De enige mensen die ze nog tegenkomt zijn collega epidemiologen. Ze drinken alleen significante drankjes met een alcoholpercentage van < 0.05, ze hebben binnen 5 minuten een oorzaak-gevolg relatie gevonden na een gefaalde versierpoging en ze krijgen een orgasme als ze iemand horen niezen of kuchen. Ditmaal maakt Susan de blits op de dansvloer met haar 'sicke' moves, op nummers als Don't Stand so Close To Me van The Police, Work from Home van Fifth Harmony en U Can't Touch This van MC Hammer. Maar nu zit haar vakantie er bijna op. Ze heeft genoeg gehad van al die alcohol en feestjes. Ze wil haar oude leventje weer terug. Ze gaat echter niet terug om dat oude leventje weer op te pakken. Iedereen is kerngezond, geen pandemie te bekennen. Ze gaat terug naar huis om in een zwart gat te vallen. ''Wat moet ik nu toch met mijn leven?''. Maar dan krijgt ze een berichtje op haar telefoon, een melding van NOS nieuws.
''Gemuteerd corona-virus opgedoken bij 76-jarige man in Peru.''
''Yes!'' denkt Susan, ''We mogen weer!''
Rico, de Costa Brava player
Rico mag weer, zijn jaarlijkse trip naar Lloret de Mar gaat weer door. Een week lang drankjes met flinke percentages wegtikken en jonge kippetjes 'fixen' aan de Costa Brava. De uiterst gespierde Rico sloeg elk meisje aan de haak, even met de 'man breasts' flexen en de meisjes konden niet wachten om tegen Rico aan te schuren, want wie wil nou niet met hem naar bed. Zo'n kerel die denkt dat de sportschool een vervolgopleiding is. Maar nu zal hij het anders moeten aanpakken. De sportscholen zijn lang dichtgeweest en Rico is al zijn spiermassa verloren. Een vlotte babbel, daar moet hij het dit jaar mee doen.
Rico loopt de discotheek binnen, 'Moef Gaga' staat er boven de deuren. Hij bestelt een Cuba Libre en gaat aan de bar hangen. De vrouwtjes zijn gespot, Rico gaat aan de slag. Hij gaat achter een meid staan, pakt haar bij de heupen en gaat dansen. Ze doet gezellig mee, totdat ze zich omdraait en ziet wat voor een zielig lichaampje er achter haar staat. Ze loopt snel weg. ''Misschien eens een vraag stellen ofzo?'' denkt RIco. Hij loopt door en ziet weer een mooi kippetje staan. Kom op Rico. ''Eey meisje, hoeveel doe jij bankdrukken?'' Ook zij loopt geschrokken weg. Wat nu? Als hij het zowel fysiek als verbaal niet kan klaarspelen, hoe dan? Maar daar is ze dan toch, het meisje dat de avond van Rico komt redden. Iets te kort rokje, een hempje in plaats van een normaal shirt en drie piercings in de neus. ''Meekomen jij!'' Rico loopt gewillig mee naar buiten. ''Dit is het moment, nu of nooit'' denkt Rico. Ze draait zich om en pakt hem bij de schouders. Zoenen, dat kan Rico als de beste. Even het protocol doornemen: ''Rechterhand zachtjes in haar nek leggen, linkerhand wat steviger op haar onderrug en naar voren gaan met het hoofd, ik 90%, zij 10%. Ja, daar komt ze! Dit kan niet misgaan!'' Wat volgt is een oorverdovende gil. Rico doet zijn ogen open en ziet het meisje wegrennen. ''Wat nu weer!?'' Hij loopt naar het toilet en kijkt in de spiegel.
''Kut, mondkapje nog op......''