top of page
  • Foto van schrijverBob van Kasteren

To Krabbé or not to Krabbé?

Alles komt aan op timing. Doe je het te vroeg, word je voor gek verklaard, doe je het te laat, verspeel je je kansen. Elke wielerliefhebber die ooit gedatet heeft kan erover meepraten. Dit gaat over hét sportboek in de geschiedenis van de Nederlandse taal en literatuur, De Renner van Tim Krabbé en over de bijbehorende “Wanneer-vraag”. Namelijk, wanneer geef je haar de opdracht om De Renner van Tim Krabbé te lezen? Oftewel, wanneer overhandig je het boek?


Er zijn vrienden van mij die dit moment jaren uitstellen. Erg jammer, ik zie dit terug in hun relatie. Weinig cachet, geen grinta, pas de panache. Dat is alsof je samen met je vriendin in de laatste waaier zit. Hun relatie zit als het ware op drie bar, op asfalt. Er zijn daarentegen ook mensen, waar ik er een van ben, die de kaarten graag vroeg in de koers op tafel gooien. Bij mij is het niet de vraag óf, maar meer welke editie er gegeven wordt. Ga ik haar de drieëntwintigste of toch de vijfentwintigste druk meegeven? Allebei nog in perfecte staat. Mooie, stijlvolle kaft, niet direct eentje met een wielrenner op de voorkant. Dat kan niet verkeerd gaan. Mijn vader heeft nog de twaalfde druk uit 1991 in zijn boekenkast staan. Ik heb het hem nooit durven vragen, maar stiekem hoop ik dat dit zijn huwelijkscadeau was voor mijn moeder. Die kan ik ook nog gebruiken mocht ik een gevoel voor nostalgie bij haar proeven.


Een lunchafspraak hadden we. Toscanella, Maastricht, 23 juli 2020. Warm, bewolkt weer. Ik bestel een pizza Boscaiola en een Château de la Jaubertie Bergerac Rosé uit 2020. Vanaf terrasjes kijken toeristen en inwoners ons toe. Stelletjes en mensen met kinderen. De leegheid van die levens schokt me. ik schraapte alle moed bij elkaar en overhandigde het boek alsof ik een stukje van mezelf aan haar gaf. Waar ik normaal gesproken prat ga op een goede inleiding van een dergelijk moment monde dit uit op een verbaal fiasco. Haar reactie vond ik moeilijk te peilen; een beschaafd lachje en een dooddoener “Oeeh dat vind ik echt helemaal leuk.” Achja, soms is mijn timing nog niet optimaal, dacht ik bij mijzelf. De uren daarna liet ze niks van haar horen waar ze me normaal gesproken altijd wel een berichtje stuurt.

Totdat ze me in de avond plotseling appt:


´Nipt geklopt door Reilhan’

bottom of page