Ik zit in de chasse patate

Ik wil voor eens en altijd iets uit de wereld helpen. Wat betekent die term ‘Chasse Patate’ nou eigenlijk? Het is een term die in de wielerwereld wordt gebruikt, uiteraard uit het Frans: chasse staat voor ‘jacht’, patate in deze context voor ‘domoor’ of ‘onnozelaar’. Wanneer één renner vanuit het peloton naar de kopgroep demarreert, maar halverwege blijft hangen. Indien deze zijn achtervolging volhoudt, zonder uitzicht op aansluiting bij de kopgroep, dan spreekt men van een chasse patate. Zwemmend tussen koplopers en peloton, niet wetend wat hij het beste kan doen. Stoïcijns doorbeuken zonder hoopvol succes? Of zich gefrustreerd laten inlopen door het peloton?

Naar mijn mening kan deze term ook toegepast worden op het normale leven. Op dit moment bevind ik me in een soort chasse patate, een onzeker niemandsland. Het ‘spookstudent’ hoofdstuk ligt achter me, maar wat komt nu? Doorbeuken en blijven solliciteren op vacatures in de schrijfwereld? Of een stapje terug doen en toch weer met een studie beginnen? Het grote probleem van de chasse patate is dat de renner zelf het juiste antwoord niet in pacht heeft. Misschien heeft het peloton al haar kansen op de overwinning al verspeeld. Misschien hebben de koplopers het kruit in de benen al verschoten. De onwetende renner heeft hier geen invloed op, hij kan alleen de koers varen die hij op dat moment de juiste acht.

Iedereen zal op een punt in zijn leven de chasse patate betreden. Eén keer, twee keer, misschien zelfs vaker. Maar weet dit, achter elke chasse patate schuilt een klodder mayonaise met frikadel speciaal, de inspanning die uiteindelijk zijn vruchten afwerpt. Hoe lang moet ik daar dan op wachten? Doe wat goed voelt, en ik hoop voor u, lezer, dat die beloning niet lang op zich laat wachten.

Maar wat weet ik nou?

Ik zit in de chasse patate.