''En un momento dado''

Ik ben op vakantie in Barcelona, de stad van ónze nummer 14. Waarom? Omdat die ene super avontuurlijke Master student uit mijn vriendengroep, Ruben (lees: Rubén), daar toevallig rondhangt. Mijn reisgedrag is afhankelijk van Ruben. Met spanning wacht ik af waar hij zijn PhD gaat doen. Zouden ze PhD posities hebben in Bali?

Johan Cruijff wist ooit de Nederlandse uitdrukking 'op een gegeven moment' in het Spaans te vertalen als en un momento dado, letterlijk 'het moment dat je gegeven wordt'. Misschien heeft Ruben mij dit moment wel gegeven. Champions League in Camp Nou, de imposante Sagrada Familia, tickets voor twee avonden Razzmatazz, de grootste club van Barcelona. Allerlei kandidaten die uitgeroepen kunnen worden tot hét hoogtepunt van onze vakantie, het ultieme en un momento dado.

Echter, het zijn niet de sierlijke dribbels van Frenkie (en Luuk?) de Jong, die mijn hart sneller doen kloppen. Het is niet de pracht en praal van Gaudí’s geniale bouwwerk, die mij tot bekoring brengt. In de Razz kunnen zelfs het reggaeton ritme, de Spaanse chicas en de alcoholwalm, die ik anderhalf jaar heb moeten missen, mij niet tot dat ultieme hoogtepunt brengen.

Op de laatste dag houden we met zijn drieën een balletje hoog op het strand. Op een gegeven moment voegt een Boliviaan zich bij ons, zo’n Zuid-Amerikaanse trukendoos. Met ons geringe technische arsenaal proberen we hem voetballend bij te benen; alsof Wout Weghorst indruk probeert te maken op Lionel Messi. Ons sportieve strandgroepje wordt opeens versterkt met nog een Boliviaan en drie jonge gozers uit Kazachstan. ‘’Astana! Vinokourov!’’ roep ik. ‘’Yes! Yes!’’ antwoorden ze, en kloppen me op mijn schouder. Binnen 5 seconden heb ik een band opgebouwd. Hoezo taalbarrières? Het duurt niet lang voordat ook een groep Britten en Spanjaarden zich bij ons aansluiten. Van een potje hooghouden naar een beachvolleybaltoernooi met twintig man aan het Spaanse strand in de volle zon. Terwijl de Kazachen door een paar oude Spanjaarden worden ingemaakt, trekken Bob, Ruben en ik een pilsje open. ‘’Santé!’’ En dan gebeurt het. Eventjes voel ik de aanwezigheid van ónze nummer 14. Eventjes voel ik de geest van Johan Cruijff, en hij fluistert: ‘’en un momento dado.’’.