De vleesafdeling
Het is zaterdagmiddag, het jaar 2070. Ik ga boodschappen doen bij de Lidl, de andere supermarkten zijn niet meer zo ruimdenkend. Ik pak een winkelwagentje en loop naar binnen. De groenteafdeling is nog nooit zo groot geweest. Groen, groen en nog eens groen, zo ver als de horizon strekt. Pastinaak, schorseneren, blauwe aardappel, palmkool, allerlei producten die vroeger nog tot de bedreigde groentesoorten behoorden. Ik pak een doosje vleestomaten en leg ze in mijn winkelwagen, maar voordat ik door kan lopen word ik op mijn schouder getikt. Ik draai me om en zie een vrouw geschrokken naar me kijken. Ik schat haar 60 jaar. Ze draagt een bril met van die ronde glazen, een oranje bloemetjesjurk en een linnen tas met de slogan Be part of the solution, not part of the pollution. ''Weet je dat wel zeker!?'' zegt ze.
''Dit zijn toch vleestomaten mevrouw?'' antwoord ik licht geïrriteerd
''Oowja nu zie ik het! Het is altijd goed om kritisch te zijn, maar dit moet kunnen!''
zegt ze met een irritant lachje en loopt door. Ze moest eens weten. Ik heb mijn lijstje bijna af, maar het ergste moet nog komen. Ik heb de hele week hard gewerkt en gezond gegeten. Courgettespaghetti, bloemkoolrijst, blackbean burgers, you name it. Vanavond gaat mijn vriendin uit eten. Ze heeft nog wat restjes overgelaten van gisteren, iets met zoete aardappel en broccoli. Maar ik heb andere plannen. Tijd om mezelf eens goed te verwennen met een heerlijk speklapje, zonder zwoerd!
Ik loop naar het einde van de winkel, naar een kleine verborgen afdeling met een aantal vleesproducten. Vroeger waren er rijen vol met verschillende soorten vlees en er liep een echte vleeskenner rond die je kon uitleggen hoe je dit het beste kon bereiden. Nu heeft alleen de Lidl nog enkele schappen met een handjevol vleesproducten. De Lidl doet er alles aan om klanten te trekken. De Lidl kent geen schaamte, had ik dat maar. Ik kijk om me heen en wacht tot het wat rustiger is. Daar is het moment, gaan! Vliegensvlug ga ik de hoek om, pak een speklapje zonder naar de datum te kijken en bedelf het onder een lading Vlugge Japies. Terwijl ik terug loop en zo normaal mogelijk probeer te doen voel ik de milieubewuste ogen in mijn rug branden. Het voelt een beetje alsof je op de pornoafdeling van de videotheek komt. Wat is een videotheek eigenlijk? Is dat geen hit van muzieklegende Fabrizio? Snel door naar de kassa. Ik kies de cassière uit die het minst oordelend lijkt, het speklapje onder een berg groenten op de band. Ik ben nog incognito. Maar dan komt het moment dat de cassière het speklapje tevoorschijn haalt om te scannen. Het lukt haar niet. Ze zwaait wat heen en weer met mijn speklapje over de scanner. Met de seconde hebben meer mensen in de gaten dat ik een stukje vlees aan het kopen ben. Mijn hoofd wordt zo rood als een medium rare biefstukje. Ik betaal snel en ren de winkel uit. Vrijheid! Ik doe de autoklep open en begin met inladen. ''Vanavond lekker losgaan op een stukje vlees!'' Terwijl ik het speklapje op de bijrijdersstoel leg valt me de datum pas op. ''Dit meen je niet! Een week over datum!'' Dit zijn van die momenten waar je het leven even niet meer ziet zitten. Volledig gebroken en verslagen start ik de auto: ''Wordt het toch nog zoete aardappel met broccoli.........''