De 'perfecte studiekeuze' bestaat niet

''Heb je je goed genoeg geörienteerd? Wat houdt het précies in?''

''Wat kun je er later eigenlijk mee worden? Zijn daar veel banen in te vinden?''

''Is dit écht wat je wilt gaan doen? Weet je het 100% zeker?''

Een handjevol vragen waar elke scholier mee te maken krijgt op de middelbare school. Van je ouders tot je mentor, van je oom en tante tot de voetbalcoach. Zelfs je oude oppas vraagt ernaar. Allemaal prikkels die de 'toekomststress' vergroten. Waarom stellen we deze vragen aan 17-jarige pubers die zichzelf nog moeten ontdekken, vol zitten met gierende hormonen, en van top tot teen zijn gevuld met examenstress? Waarom verwachten we dat deze jonge mensen de 'perfecte studiekeuze' maken? Is dat überhaupt wel mogelijk? Het wereldwijde web weet niet eens hoeveel bachelor opleidingen er nou precies zijn in Nederland. Er zijn zoveel opties, alsof je zoekt naar een speld in een hooiberg. En dan is er nog het welbekende 'tussenjaar' dat steeds populairder wordt. Ook onze eigen prinses Amalia koos ervoor. Als het koningshuis het doet, dan moet het wel verstandig zijn, tóch?

Zoveel opties en stress op zo'n jonge leeftijd. Daarom zou ik zeggen, hou op met al die vragen. Laat die jonge studenten vooral hun gang gaan, laat ze proeven van het échte leven waar ze genoeg fouten zullen maken. ''Een mens leert het best van zijn fouten.'' De perfecte studiekeuze bestaat niet, maar de verkeerde studiekeuze bestaat ook niet.