De fotograferende mens
‘’Oprotten met die camera!’’
In de tuinen van het almachtige Alhambra zou ik maar wat graag deze woorden van de welbekende allochtoonse internetgekkie willen uitschreeuwen. Mijn fotografietolerantie heeft een nulpunt bereikt. Achter elke bloem, pilaar of fontein verschijnt er wel weer zo’n walgelijke toerist met camera in de hand. Of een telefoon, die rotapparaten kunnen tegenwoordig blijkbaar foto’s maken met heel veel pixels. Er is geen tegel of grasspriet waar je niet in iemands fotokader staat. Overal camera’s, overal kiekjes en overal pixels.
Terwijl ik lees wat Muhammad I Ibn al-Ahmar’s beweegredenen waren om het Alhambra te bouwen, schreeuwen twee Instagramsletten dat ze dit prachtige muurreliëf willen gebruiken voor hun story. Vervolgens om de hoek wenkt een Britse bejaarde met een reusachtige Canon me wat stapjes opzij te zetten: ‘’Dude, would you mind? I’m taking a picture.’’ Met chagrijn continuerend krijg ik een boos stel op mijn dak omdat ik hun selfie schijnbaar photobomb. ‘’I didn’t hear a ‘BOOM!’.’’, antwoord ik. Er kan geen gelach van af. Humor is niet in pixels uit te drukken.
Op het fysieke hoogtepunt van het Alhambra bereik ik een absoluut dieptepunt qua fotografietolerantie. Na een lange trappentocht arriveer ik hijgend en puffend op het dak van de hoogste toren. Binnen een seconde word ik opzij geïnstrueerd. Ik zet een stap opzij en pak mijn fles water erbij, maar de camera blijft me achtervolgen. Met elke stap die ik zet blijft de man draaien, totdat ik halt hou. Achteraf zal blijken dat deze fotografiefascist een 360 graden panorama foto wilde maken. ‘’Why didn’t you move?’’, vraagt de kerel. Op zo’n moment zou ik een rasechte Feyenoord hooligan willen zijn. Geen woorden, maar daden. Die Nikon uit zijn handen pakken en keihard over de torenmuur smijten. Met een beetje geluk landt ‘ie ook nog op een poserend Instagrammodelletje. Of naar hem schreeuwen: ‘’Krijg toch de klere met je klotekiekje, je pleurisplaatje, je fucked-up foto!’’
Dat iemand een kiekje wilt maken? Vooruit. Maar de arrogantie en extremiteit waarmee ze dit willen bereiken gaat mij te ver. Of er ooit een einde gaat komen aan dit fotografiefascisme weet ik niet. Als ze allemaal het IQ hebben van chef panorama, dan zijn ze binnen twee à drie generaties wel uitgestorven. Maar één ding weet ik wel. Ik zal bij elke toekomstige toeristische attractie een HEMA wegwerpcamera in mijn linkerhand vasthouden, om in alle rust van mijn uitzicht te kunnen genieten.