De Dispuutsboys van Draagkracht

In mijn studententijd werkte ik bij Draagkracht, een bedrijf waar voornamelijk jonge mannen werken van de grote studentenverenigingen M.S.V. Tragos, Circumflex en Saurus (waar ik zelf overigens geen lid van ben). Uitvaartorganisaties, zoals Dela, kunnen mensen inhuren via Draagkracht om tijdens een uitvaart de kist te dragen. Vier jonge kerels, netjes in pak, die de overledene perfect gecoördineerd in de kerk en op de begraafplaats begeleiden. Veel mensen vinden het een prachtig aanzicht. Maar hoe ziet zo’n werkdag er dan uit? Nou, dat zal ik u vertellen.

Het is donderdag 8:30, de ochtend na dispuutsavond. Met een kleine kater fiets ik naar ‘de zaak’. Mijn drie collega’s zijn er al. Binnen een kwartier hebben we ons volledige uitvaartpak aan, schoentjes gepoetst, kwak gel in de haren en een kop koffie in de hand. In een kleine Peugeot rijden we naar Born, een klein dorpje in de buurt van Sittard. De dispuutsjongens wisselen verhalen met elkaar uit. ‘’Eey JW, nog geneukt gisteren?’’ ‘’Nee man, alleen een beetje met de tong gelebberd.’’ Alsof je met de Lullo’s van Jiskefet in een auto zit. Volgens JW was het een doodnormale dispuutsavond: ‘’Eerst wat speciaal biertjes weggetikt bij de Zwaan, toen wat ingedronken bij Café Sjiek, daarna royaal zuipen bij Van Bommel, even ‘tussengepilst’ bij De Gouverneur, vervolgens helemaal van de kaart in de Fessa en nog wat nageborreld bij Thomas.’’ Vol bewondering luister ik naar dit ‘alcoholische flex verhaal’. Als bier drinken een olympische sport zou zijn, dan zat ik nu tussen de wereldtop.

Eenmaal aangekomen bij de kerk van Born vindt er een transformatie plaats. Terwijl we de auto uitstappen veranderen deze decadente dispuutsboys in uiterst respectvolle en professionele uitvaart-werknemers. Als een geoliede machine doen we ons werk: nabestaanden ontvangen, de kist begeleiden, bidprentjes uitdelen. ‘Drager’ zijn tijdens een uitvaart is dankbaar werk, en je wordt ook even uit de studentenbubbel getrokken. Je beseft weer eens dat er nog altijd ergere dingen in de wereld bestaan dan met een kater in de collegezaal zitten.

Dan zit ons werk erop. De uitvaartbegeleider bedankt ons voor onze professionaliteit en gezamenlijk stappen we de auto in om huiswaarts te keren. Zodra ik als laatste de autodeur dichtklap vraagt een van de jongens: ‘’En JW, vanavond nog neuken?’’