''Allez Poupou''

Veldrijden. Iemand dacht ooit dat het misschien leuk zou zijn om in plaats van op het asfalt door de modder te gaan rijden. Iets dikkere bandjes, beetje lucht eruit laten lopen, en kachelen door de modder met andere gelijkgestemde gekken. Zo is het veldrijden ontstaan. Cyclocross wordt het genoemd, klinkt wat 'fancier'. Elke zondag keek ik naar de cyclocross met mijn vader. Hij nam mij ooit mee naar een cyclocross wedstrijd in het Belgische plaatsje Loenhout. De eerste wedstrijd waar ik de grote jongens uit het veldrijden mocht aanschouwen. ''Misschien valt er nog wel wat modder van het achterwiel van Sven Nys op mijn wang'', dacht ik toen. Als jong knaapje liep ik hand in hand met mijn vader naar het terrein toe. Het was zo'n droevige regenachtige dag, perfect voor veldrijden. Een ander jong knaapje dat die dag aanwezig was heette Mathieu van der Poel, een talent bij de Junioren. Ooit zal blijken dat hij meer dan een gewoon talent was.

Op een gegeven moment passeren we een oudere man. Mijn vader begroet hem. Even later vertelt hij me dat we zojuist Raymond Poulidor zijn tegengekomen. ''Raymond wie?'' Er spoken vandaag andere namen door mijn hoofd. Sven Nys, Bart Wellens, Lars Boom. De mannen waar ik vandaag op moet gaan letten in de cross. ''Raymond Poulidor is de opa van Mathieu van der Poel en was vroeger zelf ook een goeie wielrenner,'' vertelt pap. ''Het zal wel'', dacht ik toen nog.

Jaren later nam ik pas de tijd om Raymond Poulidor te leren kennen. Hij bleek een van de grootste concurrenten van zowel Jacques Anquetil als Eddy Merckx te zijn geweest, de Eeuwige Tweede. Een legende in Frankrijk, de held van het volk. ''Allez Poupou!'' riep men langs de kant. Die grootheid ben ik als jong ventje tegengekomen in Loenhout. Vorig jaar is hij gestorven. Nooit meer zal hij zijn kleinzoon zien winnen in de Amstel Gold Race. Wat zou ik graag tegen dat jongetje zeggen, ''Kijk nou eens goed naar die man! Vraag zijn handtekening, begroet hem! ''Allez Poupou'' zou ik willen roepen!'' Maar misschien was hij wel blij dat hij eventjes niet Poupou was, niet die grootheid uit Frankrijk met wie iedereen op de foto wilde. Misschien was hij wel blij dat hij eventjes een normale oude man was, gewoon Raymond Poulidor.